Τρεις πλημμύρες σε 12 χρόνια οδήγησαν τον Μπραντ Χέρμαν σε μια απότομη θεοφάνεια για το σπίτι του στο Coconut Grove: «Μετά τον τυφώνα Ίρμα το 2017, υπήρχαν τρία με τέσσερα πόδια νερό στο σπίτι και είπα: «Το ξεπέρασα αυτό» και αποφάσισα να γκρεμίσω το σπίτι και να χτίσω ένα καινούργιο.“
Υπέμεινε έναν τελευταίο εξάμηνο καθαρισμό στην Ισπανική Μεσογειακή Αναγέννηση του 1923 σε ένα κανάλι 900 πόδια από τον κόλπο Biscayne και στη συνέχεια περιόδευσε στο Μαϊάμι για να βρει νέα σπίτια και τις παλέτες υλικών τους. Ένα συγκεκριμένα είχε απήχηση. Σχεδιάστηκε από τους Jacob και Melissa Brillhart της Brillhart Architecture.
«Επικοινωνώ με τον Τζέικ», λέει. «Και ανακάλυψα ότι αυτό που ήθελα και αυτό που μπορούσε να κάνει έπεσε». Ο Χέρμαν ήθελε μια αστική βιομηχανική εμφάνιση, με υλικά που θα μπορούσαν να αντέξουν τα νερά της Νότιας Φλόριντα, το αχνό κλίμα και τον αλμυρό αέρα. Δεδομένου ότι οι Brillharts εξασκούσαν την έμπειρη επωνυμία τους στον τροπικό μοντερνισμό από το 2007, ήταν μια φυσική επιλογή. «Απορρίψαμε κάποιες ιδέες ο ένας από τον άλλον», λέει. «Καταλήχθηκε σε σκυρόδεμα, γυαλί και χάλυβα».
Ήταν μια έξυπνη κίνηση. Η στάθμη της θάλασσας του Μαϊάμι αναμένεται να ανέβει 10 έως 17 ίντσες τα επόμενα χρόνια. Υπάρχει μια εντολή της FEMA ότι ο πρώτος όροφος ενός νέου σπιτιού πρέπει να υψώνεται 12 πόδια πάνω από τον βαθμό. Έτσι, η αρχική ιδέα του σχεδιασμού ήταν μια άστοχη: Χτίστε το σπίτι πάνω από κάθε απειλή πλημμύρας.
Τα ξυλοπόδαρα ήταν μια πιθανή επιλογή, αλλά ο Χέρμαν αποδοκίμασε — και οι αρχιτέκτονές του κοίταξαν πίσω στον Ελβετό μοντερνιστή Λε Κορμπιζιέ. «Αυτό χτίστηκε με τρεις κορβουσιανές γλυπτικές κολώνες, ή σιλόπες, στο κάτω μέρος σε ένα πλέγμα», λέει ο Jacob. „Υπάρχει μια ακαμψία σε αυτά και είναι αρκετά μεγάλα για να στεγάσουν αποθηκευτικό χώρο στο γκαράζ.“
Στη συνέχεια, υπάρχει μια σειρά από λεπτές χαλύβδινες κολώνες για περαιτέρω στήριξη δύο ανώτερων επιπέδων. Το ισόγειο φιλοξενεί επίσης ένα μικρό γήπεδο ποδοσφαίρου με τεχνητό χλοοτάπητα για τον γιο του Χέρμαν. Τώρα που ανεβαίνουν τα θαλάσσια νερά, η ζημιά θα είναι ελάχιστη.
«Η μεγαλύτερη ιδέα είναι ότι το επίγειο επίπεδο είναι ένα είδος εκ των υστέρων σκέψης», λέει ο Brillhart. «Περνάς έναν τοίχο από κοραλλιογενή βράχο, που σώθηκε από το αρχικό σπίτι, σε τσιμεντένιες προβλήτες που κρατούν ψηλά το σπίτι. Υπάρχει πρακτικότητα, αλλά είναι όμορφο.”
Ο Χέρμαν οδηγεί τώρα κάτω από το σπίτι του και ανεβαίνει μια σκάλα σε ένα αεράκι, υπαίθριο κατάστρωμα και πισίνα. «Το κατάστρωμα στο πρώτο επίπεδο με την πισίνα είναι 3.000 τετραγωνικά πόδια και προσθέσαμε άλλα 500 τετραγωνικά πόδια στη βεράντα πάνω», λέει η Melissa Brillhart. „Είναι συνολικά περίπου 6.000 τετραγωνικά πόδια, με το υπόγειο κατάστρωμα και τις βεράντες από πάνω.“
Εκτός από το κατάστρωμα Brazilian Ipe στο πρώτο επίπεδο υπάρχουν κλειστοί χώροι καθιστικού και τραπεζαρίας, καθώς και κουζίνα, γυμναστήριο, μπάνιο, κρεβατοκάμαρα και αίθουσα πυρόσβεσης. Η κύρια σουίτα, δύο υπνοδωμάτια και δύο μπάνια βρίσκονται πάνω από αυτό. «Κάθε κρεβατοκάμαρα και κάθε χώρος διαβίωσης έχει εξωτερικό χώρο συνδεδεμένο με αυτό», λέει ο Jacob. „Είναι μόνο ένα δωμάτιο βάθος, επομένως συνδέονται αμέσως με μπαλκόνια, καταστρώματα και παράθυρα – είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής στις τροπικές περιοχές.“
Η παλέτα υλικών ήταν περιορισμένη αλλά ευφάνταστη. «Ήθελα ένα μινιμαλιστικό σπίτι, αλλά όχι ένα χωρίς ζεστασιά», λέει ο Herman. „Ολόκληρο το εσωτερικό στον επάνω όροφο έχει θολωτές ξύλινες οροφές και υπάρχουν τοίχοι από γυαλί και σκυρόδεμα.“
Το σκυρόδεμα κατασκευάστηκε με σανίδα από δυτικό κέδρο. «Αυτό δίνει μια απίστευτη υφή στο σπίτι, επομένως δεν μοιάζει με κουτί από σκυρόδεμα», λέει. «Οι άνθρωποι ρωτούν: „Τι είδους ξύλο είναι αυτό;“ γιατί έχει την υφή του ακατέργαστου κέδρου».
Οι Brillharts συνεργάστηκαν με τον γενικό εργολάβο Martin Rodriguez για να δώσουν ζωή στο σκυρόδεμα. Εκπαιδευμένος ως αρχιτέκτονας, ο Ροντρίγκεζ βλέπει πρόσωπο με μάτια με τον Τζέικομπ. «Έχουμε μια πραγματική συνοχή», λέει ο Rodriguez. «Και μας ενδιαφέρει πραγματικά το σκυρόδεμα μας—πρέπει να είναι τέλειο, να χύνεται στη σωστή θερμοκρασία τη σωστή μέρα».
Η οροφή είναι σκελετό από χάλυβα και καλυμμένη με χαλκό, με προεξοχές που εκτοξεύονται 3,5 πόδια, έτσι ώστε η βροχή να μην πέφτει από την πλευρά της κατασκευής. Προστέθηκε μόνωση κάτω από τον χαλκό για να διατηρηθεί δροσερός, με κόντρα πλακέ από κάτω. «Είναι ένα σάντουιτς Oreo με μαύρο κόντρα πλακέ, λευκή μόνωση αφρού υψηλής πυκνότητας και μετά την οροφή», λέει ο Herman. «Έχει πάχος επτά ίντσες και έχει βαθμολογία R-40—είναι απίστευτα αποτελεσματικό και μας δίνει μια ωραία, λεπτή γραμμή οροφής».
Στην ουσία, όπως λέει η Melissa Brillhart, η ίδια η δομή είναι η αρχιτεκτονική. «Όλα τα έργα μας χρησιμοποιούν τη χημεία του διαστήματος ως συστατικά—δημιουργούν ατμοσφαιρικές ατμόσφαιρες που μας επηρεάζουν συναισθηματικά», λέει. „Μπορείτε να νιώσετε την τοποθεσία, τον καιρό, το υλικό, το φως, το χρώμα, τη χειροτεχνία και τα ντόπια χέρια να κάνουν τη δουλειά.“
Προσθέτει ο σύζυγός της: «Νιώθεις τον καιρό με τις προεξοχές», λέει. «Το σπίτι είναι έτοιμο για τη βροχή και νιώθεις την υγρασία».
Έπειτα, υπάρχουν οι ηχηρές δέσμες φωτός που διαπερνούν, σαν καθεδρικός ναός, ανάμεσα σε σανίδες καταστρώματος. «Είναι ένα ευτυχές ατύχημα», λέει. «Ο φυσικός κόσμος έκανε το δικό του».
Όμως είχε τεράστια βοήθεια από μια ομάδα αρχιτεκτόνων που βασίζονται στα υλικά.
Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε brillhartarchitecture.com
